Saukur
Impenan
Hanum
Aprilia Ningrum
Copywrite
Hayam kongkorongok tabuh 5 janari,nu
maksakeun jalmi-jalmi anu aya di barumi nu nuju bobo tèh garugah lantaran ayena
poè senèn kudu ngamimitian deui ngajalankeun pagawèan.Salma tèh nuju nyiapkeun
sagala kaperyogian di sakola anyarna,lantaran anjenna tèh murid anyar disalah
sahiji sakola negeri nu aya di Kota Bandung.Salma pindah ka Kota Bandung tèh
lantaran bapana dipindahkeun tugasna disalah sahiji perusahaan nu kakoncara di Kota Bandung.
Limabelas menit waktos nuku Salma
jug-jug mèh dugi ka SMA 24 Kota Bandung.Sateu acan ka kelas,Salma kudu nepangan
heula wakasek kasiswaan lantaran anjenna kedah
nguruskeun heula serat-serat pindahan
nu can rèngsè jeung badè naroskeun yèn
kelas mana anu tiasa ditempatan ku Salma.
“Assalamu’alaikum,punten dupi sareung
Pa Dedi ?”
“Wa’alaikumsalam,oh Nèng Salmanya ? Mangga
calik di lebet,keheula bapa badè nyandak serat-serat pindahanna na heula”
Teu kungsi lila,torojol wè Pa Dèdi
nyandak serat-serat nu kudu di tawis ku Salma.
“Mangga nèng di aos heula ke ditawis. Salma
mah kabagèannana di kelas XI MIPA I teu
sawios?”
“Wios wè pak abdi mah dimana waè gè
siap”
Salma tèh ngamimitian nga-aos èta
serat-serat tèh jeung nu salajeungna mah ditawis.
“Ieu pa atos,hatur nuhun sateu acanna”
“Sami-sami nèng”
Salma di-anter ka kelas XI MIPA I ku
Pa Dèdi,tos kitu Salma lebet ka kelas anyar na jeung deui kudu nepangkeun wastana
kasadaya rèrèncangan nu aya di kelas jeung guru anu nuju ngawulang, tos kitu
mah Salma diwidinan calik jeung Mina,lantaran jumlah awèwèna ganjil.
Keur guru ngawulang, torojol aya tilu
OSIS nu salah sahijina keketrok panto,pèk tèh aranjenna badè ngayakeun inpak
sodakoh nu sok biasa dilaksanakeun tina poè senèn.
“Kasadaya murid anu badè masihan
artosna, mangga urang dipasihkeun kanggo korban gempa di Donggala”
Dua OSIS èta nu ngarana A Oki jeung A
Alif mapaian bangku,pas ka bangku anu dicalikan ku Salma pèk tèh A Alif naros.
“Nèng murid anyar nya?’
“Muhun a”
A Alif
tèh seuri wè, tos rèngsè mah baralik deui ka payun, nu tiluan èta tèh
ngahaturkeun nuhun kasadaya murid nu tos masihkeun sapalih artosna kanggo
korban gempa Donggala nu diwakilan ku A Adam.
Tina saatos kajantenan èta tèh A Alif
nyuhunkeun nomer Salma ka Mina nu kaleresan sa-organisasi jeung A Alif. Apal
kitu, Salma rada ambek ka Mina kusabab mèrèkeun nomor wa ka jalma nu teu wawuh tapida
kumaha deui,. Mina tèh ngabèrèbèja wè yèn A Alif tèh kaasup siswa nu dibanggakeun ku sakola lantaran manèhna
tèh kènging waè lomba jeung deui boga jabatan salaku pamingpin Karim.
Sawaktos istirahat, Salma nuju barang emam
tur bari ngarobrol jeung rèrèncangan awèwè sakelasna nu keur ngabahas study tour.
“Da abi mah hoyong ka Jakarta ku sabab
èta tèh mangrupakeun ibu kota na Indonesia piraku wè salaku warga negara can kaditu-kaditu acan”
Nu hiji deui tèh nèmbalan mbung èlèh.
“Da abi mah tos mineng ka Jakarta tèh,
nu matak bosen.Mening ogè ka Bandung aya
Transtudio nu anyar kènèh di buka”
Didinya tèh parèa-rèa omong, ngan Salma
mah cicing wè da mbung saruana gandèng. Teu lila hp Salma tèh disada,aya notif
wa, pas di buka pèk tèh aya wa ti A Alif ngajakan Salma lebet janten anggota
Karim mèh saorganisasi jeung A
Alif,ku Salma tèh ngan di baca hungkul wè.
Ngarasa wa na teu dibales waè ku
Salma, A Alif tèh nyusul wè ka kelasna.
“Assalamu’alaikum, punten aya Salma ?”
Sarèrèa jalma nu aya di kelas tèh
ngajawab salam.
“Wa’alaikumsalam...”
Pas ningali A Alif aya di lawang
pantu, Salma tèh reuwas A Alif sumping ka kelasna,geura-giru wè Salma tèh
kaluar kelas nepangan A Alif.
“Aya naon a ?”
“Èta badè nawisan perkawis lebet
janten anggota Karim, badè ?”
“Oh perkawis èta. Badè a, da abi gè
aya kahoyong janten anggota Karim
ngan isin”
“Ah naon isin,teu kudu isin da moal
nanaon, kè diantosnya di masigit sakola nu deket jeung kantin sakola, tah kempelan
na tèh unggal dinten rebu nya, hatur nuhun”
“Oh enya terang a, muhun sami-sami”
A Alif tèh uih deui wè ka kelasna
jeung Salma ogè sami lebet deui ka kelasna. Ngan pas Salma tos lebet ka kelas,duka
kunaon rèrèncangan awèwè sakelasna tèh
marelongkeun. Salma gè ngarasa hèran, apal kitu Mina tèh metot Salma mèh diuk
dibangkuna tur bari ngaharèos.
“Salma tos wè biasa,teu kedah janten èmutan”
“Èmang kunaon kitu ?”
Mina tèh rèpèh wè teu ngawaler da
karunya ka Salma, ngan Salma na nu hoyong teurang.
“Èta pèdah A Alif ka kelas”
“Nya kunaon kitu ?”
“Kan di kelas ieu tèh loba awèwè nu resepen ka A Alif kulantaran
mun nuju nga-aos qur’an tèh mikat endah sorana tur deui kasèp”
Ti dinya tèh Salma terang wè kunaon
sababna rèrèncangan awèwèna marelong kitu ka Salma. Tos tilu sasih Salma sakola
di Kota Bandung , jeung unggal mingngon na tèh Salma getol kempelan Karim, jeung
deui ayeuna mah A Alif jeung Salma tèh seeur ngobrol.
Kaleresan dinten ieu tèh jadwalna
kempelan Karim, sabari nungguan ngamimiti Karim, Salma tèh ngobrol sareung
rèrèncangan saorganisasina,pèk tèh
torojol A Alif datang mawa cai botol.
“Salma yèh cai botol bilih hanaang”
“Teu kedah a”
“Ah ieu da tos dipangmèsèrkeun”
“Nuhun atuh a, sing kagentos”
Salma tèh nampi wè èta cai botol tèh
bari isin diparelongkeun ku batur nu caralik di luar masigit. Karim tèh di kawitan wè nu agènda kempelan ayeuna tèh
ngabahas ngenaan kahirupan barudak jaman kiwari ceuk pandangan Islam, tah ieu
materi tèh rèk diterangkeun ku ustad nu unggal mingngon na tèh bènten-bènten. Pas ustadna
nuju nerangkeun èta matèri teh, teu
kahaja Salma tèh melong ka A Alif, nu nuju kaleresan A Alif gènuju melong ogè
ka Salma, nya dua nana teh seuri wè.
Kempelan tos rèngsè, Salma nungguan bapana
ngajemput di gerbang payun sakola, pèk
tèh A Alif ngaliwat nganggo motor.
“Salma badè sareung moal ?”
“Moal
a da dijemput ku bapa, barina gè isin
batur ningalikeun bisi janten piomongeun batur”
Ngadengè kitu A Alif tèh isin, teu mikir nugi
ka dinya.
“Oh
enya ari kitu mah, abi kapayunan nya”
“Mangga
a”
Tos
kajantenan èta mah A Alif tèh rada ngajauh
ti Salma ku sabab kaèmutan waè cariosan Salma, da enya atuh Salma mah
katingalina gè jalma bageur tur solèhah deui tapi da ai resep mah rèk kumaha
deuinya, jeung A Alif mah alimeun mundur rèk nyobian heula nyarios ka Salma
naon anu karasa ku A Alif tèh .
Pèk
tèh dinten salasa aya jadwal kempelan Karim, kudu nyiapkeun kanggo sumbangan
pikeun murangkalih yatimpiatu nubadè dilaksanakeun ènjingna. Pas tos rèngsè
nyiapkeun, pèk tèh A Alif nyampeurkeun Salma nu nuju calik
lantaran capè kaditu kadieu waè.
“Salma
yeuh cai-cai heula”
“Aduh
nuju hanaang tèh aya wè rizkina, nuhun a...”
“Sami-sami”
Salma
tèh langsung wè eueut ku sabab hanaang pisan, nginumna gè jiga nu kakarèk
manggih cai dina keur usum halodo, sakalina glek gè sèèp caina, ningali èta A
Alif mah seuri wè ngan Salma na mah lempeng wè rumaos teu gaduh kalepatan.
“Oh
enya a tadi aya naon nga wa nya ?”
“Aya
anu badè di carioskeun”
Salma
tèh ngarasa hèran, bari kerang-kerung.
“Aya
naon a ?”
A
Alif tèh cicing heula bari mikir jeung deui ku gemper na rèk ngamimitian di
belah mana-na, ngan daèk teu daèk kudu di omongkeun.
“Salma
kumaha mun abi resep “
“Ka
saha ?”
“Nya
ka Salma “
Alah
jantung Salma tèh jiga nu rèk coplok
bakat ku reuwasna èta cariosan A Alif.
“Ah
A Alif mah sok heurey waè”
“Saha
nu heurey ? abi mah leres”
Salma
tèh mikir deui,ngan manèh-na tèh kudu ngawaler teges yèn Salma tèh alim
bobogohan heula ku lantaran anjenna ngabogaan jangji ka kolotna nu geus capeeun
gawè ka ditu-ka dieu mèh Salma tiasa sakola. Ku sabab kitu, Salma rèk getol di
ajar mèh janten jalma nu sukses jeung
tiasa ngabagjakeun kolotna, jeung ogè Salma tèh apaleun yèn tina agama bobogohan
tèh diulahkeun.
Ngadèngè
waleran Salma kitu tèh asa nyeri hatè ka A Alif na ngan da kumaha deui prinsip batur mah moal tiasa dirobih, jeung
deui langki ogè mendakan awèwè nu jiga Salma dijaman kiwari.
Dua
sasih saatos kajantenan èta, Salma jeung A Alif mah biasa wè henteu paanggang, sailar
jiga babaturan sa-organisasi.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar